Λευκός Πύργος, Θεσσαλονίκη
| Κατηγορία Μνημείου | |
|---|---|
| Όνομα | |
| Περιγραφή | Ο Λευκός Πύργος, το μνημείο-σύμβολο της Θεσσαλονίκης, στο παρελθόν αποτελούσε το νοτιοανατολικό πύργο της στο θαλάσσιο τμήμα της οχύρωσης της πόλης που κατεδαφίστηκε στα 1867. Το 18ο αι. ο πύργος αναφέρεται ως Φρούριο της Καλαμαριάς, ενώ το 19ο αι. ως Πύργος των Γενιτσάρων ή Πύργος του Αίματος. Τα δύο τελευταία ονόματα οφείλονται στο γεγονός ότι ήταν φυλακή βαρυποινιτών και η όψη του βαφόταν με αίμα από τις συχνές εκτελέσεις των φυλακισμένων από τους Γενίτσαρους. Το 1890 ένας κατάδικος για να αποκτήσει την ελευθερία του άσπρισε με ασβέστη τον πύργο και από τότε έμεινε η σημερινή ονομασία του, Λευκός Πύργος. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, ο πύργος περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο και είχε κατά καιρούς διάφορες χρήσεις. Ο πύργος είναι κυλινδρικός με ύψος 33,90 μ. και διάμετρο 22,70 μ. Έχει ισόγειο και έξι ορόφους, που επικοινωνούν με εσωτερικό κλιμακοστάσιο μήκους 120 μ., το οποίο ελίσσεται κοχλιωτά σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο, αφήνοντας στο κέντρο έναν κυκλικό πυρήνα διαμέτρου 8,50 μ. Σε κάθε όροφο σχηματίζεται μια κεντρική κυκλική αίθουσα, με την οποία επικοινωνούν μικρότερα τετράπλευρα δωμάτια, ανοιγμένα στο πάχος του εξωτερικού τοίχου. Ο τελευταίος όροφος έχει μόνο την κεντρική αίθουσα και έξω από αυτήν δημιουργείται δώμα. |
| Τύπος προστασίας |
|
| Καθεστώς Προστασίας |
ΥΑ 9963/455 |
| Γεωγραφική Περιοχή | |
| Φωτογραφικό Υλικό |
Προβολή Φωτογραφιών
Δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό διαθέσιμο |
