Λόφος Αιακείου και Κολώνας, Αίγινα
| Κατηγορία Χώρου | |
|---|---|
| Όνομα | |
| Περιγραφή | Ο ενιαίος αρχαιολογικός χώρος του λόφου Αιακείου και της Κολώνας στην Αίγινα, Δήμου Αίγινας, Περιφέρειας Αττικής, περιλαμβάνει σημαντικά αρχαιολογικά κατάλοιπα, που σώζονται στην περιοχή και εκτείνονται χρονικά από τους Προϊστορικούς έως τους Μέσους Βυζαντινούς χρόνους. Λόφος Αιακείου ή αλλιώς Τάφος του Φώκου: διατηρούνται ορατά θεμέλια αρχαίων κτισμάτων. Κολώνα: Οι πρώτες έρευνες στον χώρο έγιναν το 1811 από τον Richard Chandler, αρχιτέκτονα από τη Σκωτία. Ακολούθησαν οι ανασκαφές του Β. Στάη το 1894, οπότε έγινε αντιληπτό ότι η ιστορία του λόφου είναι παλαιότερη από τα ερείπια του ναού και ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους. Στα 1904 ο Α.Furtw?ngler διενήργησε σύντομης χρονικής διάρκειας ανασκαφές στο λόφο, ενώ εκτεταμένες ανασκαφικές έρευνες πραγματοποιήθηκαν το διάστημα 1924-1941 από τους P.Wolters και G.Welter. Τις ανασκαφές συνέχισε το διάστημα 1966-1991 η Βαυαρική Ακαδημία με τον καθηγητή H. Walter, που ανέσκαψε την προϊστορική πόλη και το ελληνορωμαϊκό τείχος. Από το 1993 έως σήμερα το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο πραγματοποιεί συστηματική διερεύνηση του χώρου υπό τη διεύθυνση των F.Felten, St.Hiller, K.Sporn, W.Wohlmayr. Ο αρχαιολογικός χώρος της Κολώνας βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, κοντά στο λιμάνι και τη σύγχρονη πόλη της Αίγινας. Ο λόφος ονομάστηκε Κολώνα από τους Βενετσιάνους ναυτικούς που είχαν ως σημάδι προσανατολισμού τους τις κολώνες του ναού του Απόλλωνος που δεσπόζει στο χώρο. Τα πρώτα οικιστικά κατάλοιπα στο λόφο της Κολώνας ανάγονται στη Νεότερη Νεολιθική Εποχή (4η χιλιετία π.Χ.). Έκτοτε διαδοχικοί προϊστορικοί οικισμοί (Ι-ΧΙ) κάλυψαν το χώρο. Βορειοανατολικά του λόφου της Κολώνας τοποθετείται η προϊστορική νεκρόπολη. Κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα π.Χ. έπαψε να υπάρχει αστική ζωή. Από το 10ο αιώνα π.Χ. ο λόφος ξαναχρησιμοποιήθηκε ως χώρος κατοίκησης, ενώ τα πρώτα δείγματα λατρείας ανάγονται στον 8ο αιώνα π.Χ. Κατά τον 7ο αι. π.Χ., ο λόφος μετατρέπεται σε ιερό, γίνεται η ακρόπολη της πόλης η οποία μεταφέρεται κοντά στο λιμάνι. Στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. ανεγείρονται τα πρώτα οικοδομήματα για χρήση λατρείας. Το ιερό γνώρισε τη μεγάλη ακμή του κατά τα τέλη του 6ου με αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. Μια τελευταία άνθιση σημειώθηκε κατά την ελληνιστική εποχή υπό την ηγεσία των βασιλέων της Περγάμου. Κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., εξαιτίας των βαρβαρικών επιδρομών οικοδομήθηκε νέα οχύρωση με το υλικό των κτηρίων του ιερού. Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού όσα οικοδομήματα είχαν διασωθεί χρησιμοποιήθηκαν για άλλες χρήσεις και ο χώρος μετατράπηκε και πάλι σε τόπο κατοίκησης έως το τέλος της πρώτης χιλιετίας, οπότε, εξαιτίας φόβου επιδρομών από τη θάλασσα, ο οικισμός μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του νησιού. Στο ιερό δεσπόζει ο ναός του Απόλλωνα. Ανεγέρθηκε στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., ήταν δωρικός, περίπτερος, με 11 κίονες στις μακρές και 6 στις στενές και από δύο κίονες εν παραστάσει στον πρόναο και στον οπισθόδομο. Σήμερα σώζονται ένας κίονας του οπισθόδομου και οι στρώσεις των θεμελίων. Τον 6ο αι. μ.Χ. ο ναός μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία. Διασώθηκαν επίσης τμήματα του οχυρωματικού περιβόλου του ιερού που ανάγονται σε διάφορες οικοδομικές περιόδους (αρχαϊκή, ελληνιστική, ρωμαϊκή), καθώς και λείψανα άλλων οικοδομημάτων του ιερού. Κρυπτός Λιμήν: στο παραλιακό τμήμα ανατολικά του ανωτέρω χώρου υπάρχουν οι εγκαταστάσεις του Κρυπτού Λιμένος, που ξεκινούν από την παραλία και εκτείνονται στη θάλασσα, καθώς και τα κατάλοιπα του προστατευτικού τείχους. |
| Τύπος προστασίας |
|
| Καθεστώς Προστασίας |
ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΔΙΠΚΑ/ΤΑΧ/Φ26/35120/20882/2310/877ΥΑ 25666/984/30-5-1957 |
| Γεωγραφική Περιοχή | |
| Φωτογραφικό Υλικό |
Προβολή Φωτογραφιών
Δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό διαθέσιμο |
